فردای اقتصاد: در سرتاسر جهان، اغلب مدیران و کارفرماها در حال فراخوان و بازگرداندن کارکنان به محل کار خود هستند. برخی از آن‌ها از پرسنل خود خواسته‌اند دست کم چند روز در هفته در محل کار حضور یابند. سازمان بهداشت جهانی اعلام کرده است که "پایان پاندمی در چشم‌انداز " مشاهده می‌شود. با توجه به پایان دورکاری‌های پاندمی، فصل کار تمام‌وقت از منزل هم برای بسیاری از کارمندان جهان رو به پایان است. آنچه در این شرایط اهمیت می‌یابد، این است که با بازگشت کارکنان به محل کار، مدیران و کارفرمایان باید گام‌هایی را برای حمایت از سلامت روانی و تندرستی پرسنل بردارند.
بی‌تردید اشتغال، یکی از عوامل مهم در ایجاد توازن و تعادل در روح و روان نیروی کار است. ارایه توان حرفه‌ای افراد به عنوان نیروی کار به آن‌ها احساس ارزشمند بودن می‌دهد. محدودیت‌های مربوط به کووید-۱۹، که مدیران و کارفرماها را متقاعد کرد تا حضور و غیاب سنتی را کنار بگذارند یا تغییر دهند، به کارکنان این اجازه را داد تا کنترل زمان خود را به دست گیرند و توازنی بین کار و زندگی شخصی خود ایجاد کنند.
بحث آینده اشتغال بحث‌هایی جدی را مطرح کرده است چون اشتغال تاثیری مستقیم بر کیفیت زندگی برجای می‌گذارد. محور اصلی این بحث، تندرستی است: سلامت روانی، فیزیکی و احساسی. حالا کارمندان انتظار دارند شغلشان برایشان مفید باشد، نه فقط آن‌هایی که در کشورهای خود کار می‌کنند، بلکه آن‌هایی که در خارج از کشورشان کار می‌کنند. بنابراین لازم است کارفرمایان و مدیرانی که از کارکنان می‌خواهند به کار بازگردند، سیستمی را طراحی کنند تا کارمندان را قادر سازند بازگشتی معنادار و توام با سلامت را تجربه کنند و این کار را می‌توانند با مداخله فردی، مدیریتی و سازمانی انجام دهند.
مجمع جهانی اقتصاد برای این هدف پنج گام را به مدیران و کارفرمایان پیشنهاد کرده است:
- سلامت روانی را یک اولویت سازمان بدانید
- حمایت‌های سازمان از کارکنان در زمینه حمایت روانی را اجرایی کنید
- در رابطه با حمایت‌های موجود با پرسنل صحبت کنید
- فرهنگ همه‌گیر بودن این حمایت‌ها را جا بیاندازید
- سلامت روانی پرسنل را اندازه‌گیری کنید و در این زمینه پاسخگو باشید
منبع: wef
مترجم: شادی آذری حمیدیان
تبادل نظر