چرا منابع عمومی بیشتر در معرض نابودی قرار می‌گیرند؟ چرا منابعی مانند زمین‌ها، صنایع و... که متولی خصوصی دارند بهتر اداره می‌شوند؟ مفهوم تراژدی منابع مشترک به این سوالات پاسخ می‌دهد.
در سال 1833، ویلیام فاستر لُوید متوجه موضوع جالبی در مورد چراگاه‌های مشترک شد؛ منظور همان مراتع بدون مالک است که برای همه قابل استفاده هستند. او متوجه شد که این مراتع مشترک وضعیت بسیار بدتری نسبت به مراتعی دارند که صاحب دارند. چرا؟ صرفاً به این دلیل که منافع شخصی کوتاه مدت افرادی که از آن مراتع استفاده می کردند باعث شد آنها منابع زیادی مصرف کنند و در دراز مدت همه آسیب ببینند.
جورج از خود پرسید آیا باید دام دیگری بخرم؟ و دید بله! او از این راه پول بیشتری به دست خواهد آورد. او می‌دانست که این کار باعث مصرف بیش از ظرفیت چراگاه خواهد بود، اما اهمیتی نمی‌داد. او پول بیشتر می‌خواست. مشکل این است که همه در نهایت همین کار را کردند. مرتع به طرز وحشیانه‌ای بیش از حد ظرفیتش استفاده شد و نهایتاً غیرقابل استفاده شد. برخی افراد سودهای کوتاه‌مدتی بردند اما در بلندمدت همه ضرر کردند. این اتفاق برای مراتعی که صاحب داشتند نیفتاد. زیرا بهره‌برداری پایدار از مرتع به نفع مالک بود. امروزه موقعیت‌های مشابهی به طور مکرر رخ می‌دهند. یک مثال، مناطق ماهیگیری مانند سواحل بزرگ نیوفاندلند است که در گذشته محل زندگی جمعیت عظیم ماهی کاد (روغن‌ماهی) بود. با این حال، حدود 50 سال پیش، تکنولوژی مردم را قادر ساخت تا ماهی‌های بسیار بیشتری نسبت به قبل صید کنند. نتیجه این شد که جمعیت ماهی‌ها و در نتیجه صنعت ماهیگیری در دهه 90 سقوط کرد و ممکن است هرگز ترمیم نشود. انسان‌ها مرتباً کارهای مشابه زیادی انجام می‌دهند، از آلوده‌کردن اقیانوس‌ها و جوّ زمین گرفته تا ایجاد ترافیک در ساعات شلوغی. این‌ها نمایش همان تراژدی منابع مشترک هستند.
- رسانه تصویری «فردای اقتصاد» برای آموزش این مفاهیم کلیدی به تهیه و دوبله ۱۰۰ ویدئوی کوتاه (بین یک تا ۲ دقیقه) از محتواهای معتبر علمی مبادرت کرده است.
- تماشای این ویدئوها، قدرت تجزیه و تحلیل مباحث اقتصادی و پیش‌بینی تحولاتی همانند تورم، شوک‌های اقتصادی، فراز و فرود قیمت‌ها و حباب بازارها را برای همه افراد افزایش می‌دهد.