فردای اقتصاد: یک مطالعه جدید دانشگاهی در سوئیس نشان می‌دهد که با استفاده از داده‌های جدید و یادگیری ماشینی، محققان مدلی را طراحی کرده‌اند که می‌تواند میزان استرس ما در محل کار را فقط از نحوه تایپ و استفاده از موس کامپیوترمان تشخیص دهد.
در سوئیس از هر سه کارمند یک نفر از استرس محل کار رنج می‌برد. کسانی که تحت تاثیر قرار می‌گیرند اغلب متوجه نمی‌شوند که منابع فیزیکی و ذهنی آنها در حال کاهش است تا زمانی که دیگر خیلی دیر می‌شود. این امر باعث می‌شود که شناسایی استرس در اسرع وقت در جایی که به وجود می‌آید یعنی در محل کار افراد، اهمیت بیشتری پیدا کند.
مارا ناگلین، یکی از نویسندگان این مطالعه، ریاضیدانی است که در کرسی بازاریابی فناوری و تحقیقات آزمایشگاهی دانشگاه ETH زوریخ در این زمینه به تجزیه و تحلیل داده‌ها پرداخته است. او می‌گوید: «به نظر می‌رسد نحوه تایپ کردن ما روی صفحه کلید و حرکت ماوس، نسبت به ضربان قلبمان پیش‌بینی بهتری از میزان استرس ما در محیط کار را نشان می‌دهد.»
اگر این یافته‌ها به درستی اعمال شوند، می‌توان در آینده از آن ها برای جلوگیری از افزایش استرس کاری در مراحل اولیه استفاده کرد.
استرس کاری که در اشتباهات تایپی دیده می‌شود
محققان در آزمایشی ثابت کردند که تایپ کردن افراد دارای استرس با تایپ کردن افراد آرام تفاوت دارد و حرکت موس این دو گروه نیز با هم تفاوت دارد.
"افرادی که استرس دارند، نشانگر ماوس را بیشتر و با دقت کمتری حرکت می‌دهند و مسافت‌های طولانی تری را روی صفحه می‌گردند. از سوی دیگر، افراد آرام، مسیرهای کوتاه‌تر و مستقیم‌تری را برای رسیدن به مقصد انتخاب می‌کنند و زمان بیشتری را برای این کار صرف می‌کنند.»
علاوه بر این، افرادی که در محل کار احساس استرس می‌کنند، هنگام تایپ کردن اشتباهات بیشتری مرتکب می‌شوند. آنها با مکث‌های کوتاه زیادی تایپ خود را شروع می‌کنند. افراد آرام هنگام تایپ روی صفحه کلید، مکث‌های کمتر اما طولانی‌تری دارند.
ارتباط بین استرس و تایپ کردن و رفتار ماوس افراد را می‌توان با آنچه که به عنوان نظریه نویز عصبی حرکتی شناخته می‌شود توضیح داد.
«افزایش سطح استرس بر توانایی مغز ما برای پردازش اطلاعات تأثیر منفی می‌گذارد. یاسمین کر روانشناس که با ناگلین تحقیق می‌کند و یکی از نویسندگان این مطالعه است، می‌گوید این نیز به نوبه خود بر مهارت‌های حرکتی ما تأثیر می‌گذارد.
حرکت ماوس ضربان قلب را افزایش می‌دهد
محققان برای توسعه مدل استرس خود، ۹۰ شرکت‌کننده مطالعه را در آزمایشگاه مورد بررسی قرار دادند که وظایف اداری را تا حد امکان به واقعیت نزدیک می‌کردند، مانند برنامه‌ریزی قرار ملاقات یا ثبت و تجزیه و تحلیل داده‌ها. آنها رفتار موس و صفحه کلید و همچنین ضربان قلب شرکت کنندگان را ثبت کردند. علاوه بر این، محققان چندین بار در طول آزمایش از شرکت کنندگان پرسیدند که چقدر استرس دارند.
در حالی که برخی از شرکت کنندگان اجازه داشتند بدون مزاحمت کار کنند، برخی دیگر نیز مجبور بودند در یک مصاحبه شغلی شرکت کنند. نیمی از این گروه نیز به طور مکرر با پیام‌های چت روند کارشان قطع می‌شد. برخلاف مطالعات قبلی توسط دانشمندان دیگر، که در آن گروه کنترل، غالباً مجبور به حل هیچ تکلیفی نبود و می‌توانست آرام باشد، در آزمایش جدید، همه شرکت‌کنندگان باید وظایف اداری را انجام می‌دادند.
ناگلین می‌گوید: «از اینکه تایپ کردن و رفتار ماوس پیش‌بینی‌کننده بهتری نسبت به ضربان قلب افراد تحت استرس بود، شگفت‌زده شدیم.»
او توضیح می‌دهد که این به این دلیل است که ضربان قلب شرکت‌کنندگان در دو گروه به اندازه سایر مطالعات تفاوت نداشت. یکی از دلایل احتمالی این است که به گروه کنترل نیز فعالیت‌هایی برای انجام داده شد که بیشتر با واقعیت محل کار مطابقت دارد.
محققان در حال حاضر در حال آزمایش مدل خود با داده‌های کارمندان سوئیسی هستند که پذیرفته‌اند رفتار ماوس و صفحه کلید و همچنین داده‌های قلب آنها مستقیماً در محل کارشان با استفاده از یک برنامه ضبط شود. همین برنامه همچنین مرتباً از کارکنان در مورد سطح استرس ذهنی آنها سؤال می‌کند. نتایج باید تا پایان سال در دسترس باشد. بنابراین، برای کشف نتایج بیشتر این تحقیق همچنان ادامه دارد.
منبع: مجله بیومدیکال انفورماتیکس
مترجم: شادی آذری حمیدیان
تبادل نظر