آمارهای مربوط به مهاجرت در ایران و پژوهش‌های مربوط به نسبت میل به مهاجرت و تورم نشان می‌دهد که به راستی تورم می‌تواند مردم را فراری دهد.
اقتصاددان بزرگ، لودویگ فون میزس تورم را در کنار مداخله گرایی مهم ترین عامل زوال امپراتوری روم می داند.
میزس سال‌هایی را توصیف می‌کند که شهرنشینان روم باستان گروه گروه شهرها را ترک می‌کردند چون به دلیل تورم و تلاش حکومت برای سرکوب قیمت‌ها دیگر چیزی برای خوردن و گذران زندگی وجود نداشت. آش آنقدر شور شد که حکومت مهاجرت از شهرها را ممنوع کرد اما چه چیزی می‌توانست در برابر فرار مردم ناچار کارساز باشد؟
پژوهشی که سال گذشته انجام شده نشان می‌دهد که گروه بزرگی از نخبگانی که میل به مهاجرت دارند به ویژه دانشجویان، فارغ التحصیلان، پزشکان و پرستاران تاثیر تورم را بر تصمیمشان برای ترک ایران بسیار موثر می دانند.
البته این پژوهش که به همت رصدخانه مهاجرت ایران تهیه شده به طور کلی تاثیر شاخص های اقتصادی را در میل به مهاجرت نخبه‌ها بسیار زیاد نشان می‌دهد اما برای تورم جایگاهی ویژه قائل شده و پاسخ‌ها هم به خوبی این اهمیت را به تصویر می‌کشند.
جدول دیگری هم که به عوامل انگیزه‌ساز برای مهاجرت بین اقشار مختلف تحصیل کرده می‌پردازد نکته‌های مهم زیادی دارد، آنجا که می‌بینیم بی‌ثباتی اقتصادی در صدر دلایل تمام گروه‌ها جا خوش کرده، از دانشجویان و فارغ‌التحصیلان گرفته تا پزشکان، پژوهشگران و اهالی دنیای استارت‌آپ‌ها.
ممکن است شرایط امروز جهان را با روزگار روم باستان قابل مقایسه ندانید و از این نمودارها پیام هشدارآمیزی دریافت نکنید اما کافی است به آمارهای مربوط به مهاجرت از ونزوئلای تورم‌زده با دولتی مداخله گر نگاه کنید. روزهایی که خبر می‌رسید روزانه هزاران نفر ونزوئلا را به مقصد برزیل و کلمبیا یا هر جای دیگری ترک می‌کنند تا فقط غذایی برای خوردن پیدا کنند. آنها از کشوری می‌گریختند که دولت قیمت‌ها را کنترل می‌کرد اما یک لیتر آب با قیمتی ۵هزار برابر یک لیتر بنزین نصیب مردم می‌شد. بحران مهاجرت آنقدر شدید شد که سازمان بین‌المللی مهاجرت و آژانس پناهندگان سازمان ملل متحد در بیانیه‌ای مشترک اعلام کردند که بیش از ۴ میلیون نفر از ونزوئلا مهاجرت کرده‌اند. جزئیات تکان‌دهنده بودند و می‌گفتند که فقط طی شش ماه یک میلیون نفر از ونزوئلا رفته‌اند و بزرگ‌ترین مهاجرت تاریخ اخیر آمریکای لاتین را رقم زده‌اند.