بازی تکراری صدر

سید مقتدی صدر به دنبال افزایش قدرت خود در عرصه سیاسی است. در گذشته هم، او چندین بار اعلام کرده که صحنه سیاست را ترک می‌کند، اما دوباره به این عرصه بازگشته‌است. این بار هم به نظر می‌رسد که خط مشی ایشان همان خط مشی گذشته باشد و به زعم ایشان این اقدامات باعث خواهد شد تا موقعیت او و جریان صدر در داخل عراق تقویت شود. پیشتر هم این درگیری‌ها اتفاقات افتاد اما خیلی طولانی نشد و به نظر می‌رسد که این بار هم گروه‌های میانجی وارد بشوند و درگیری‌ها چندان طولانی مدت نشود.
اگرچه در نگاه اول شاید چنین به نظر برسد که درگیری‌های درونی شیعیان می‌تواند به افزایش قدرت سیاسی کردها و سنی‌ها در عرصه سیاسی منجر شود ولی واقعیت این است که افزایش و گسترش خشونت، بنیان‌های حکمرانی و اعمال قدرت سیاسی و نظم سیاسی را در هر کشور تضعیف خواهد کرد. بنابر این، ادامه این درگیری‌ها روند تبدیل شدن عراق به یک دولت در حال ورشکسته شدن را تشدید می‌کند.
واقعیت این است که اگر عراق امروز نفت نداشت، بسیار زودتر وارد یک جنگ داخلی می‌شد. متاسفانه درآمدهای نفتی عراق هم در سال‌های اخیر توسط گروه‌های سیاسی، به یغما رفته‌است. گزارشی که رییس‌جمهور عراق به طور رسمی اعلام کرد این بود که از 100 میلیارد دلار درآمد نفتی عراق، 15 میلیارد دلار آن گم شده‌است.
گسترش فساد و ناکارآمدی، باعث شد تا جریان اعتراضی «تشرین» در عراق شکل بگیرد، جریانی که محور اصلی آن را جوانان تشکیل می‌دادند.
مقتدی صدر تلاش کرد تا خود را به عنوان نماینده اصلی این جریان معرفی کند. از طرف دیگر صدر سعی دارد تا خودش را خارج از جریان‌های سیاسی – به گفته او آلوده و فاسد- معرفی کند.
 به عبارت دیگر او سعی می‌کند خود را خارج از سیستم سیاسی عراق و به عنوان مصلح سیستم فاسد موجود را معرفی نماید.
بنابر این بخشی از مردم در عراق هم به افرادی که خارج از سیستم هستند یا چندان آلوده به فساد اداری نشده‌اند، اقبال نشان می‌دهند. بنابر این به نظر می‌رسد پایگاه صدر، پایگاه نسبتا محکمی باشد. اما خود او نیز این به مساله واقف است که اگر درگیری‌ها ادامه پیدا کند و متوقف نشود، احتمال دارد کنترل کار از دست او و متحدانش خارج شود. بنابر این، باید منتظر ماند و دید که روند توقف خشونت‌ها و مصالحه چگونه به سرانجام خواهد رسید. آیا پارلمان عراق منحل و انتخابات زودهنگام برگزار خواهد شد؟ و اینکه جریان صدر تا چه حد می‌تواند قدرت و خواسته خود را در «چارچوب هماهنگی شیعیان» اعمال کند؟