نقشه زمستانی پوتین برای اروپا

فردای اقتصاد: در حالی که برخی از سربازان روسی در اوکراین با پاهای خود علیه جنگ ولادیمیر پوتین رای می‌دهند، عقب نشینی عجولانه آنها به معنای تسلیم پوتین نیست. هفته گذشته، در واقع، او یک جبهه کاملاً جدید باز کرد: جبهه انرژی.
 پوتین فکر می‌کند که می‌تواند جنگ سردی را آغاز کند که در آن پیروز خواهد شد. او قصد دارد در زمستان پیش رو، اتحادیه اروپا را با توقف عرضه نفت و گاز روسیه منجمد کند تا اروپایی‌ها اوکراین را رها کنند.
پیشینیان پوتین از زمستان‌های سرد، برای شکست ناپلئون و هیتلر استفاده کردند و پوتین آشکارا بر این باور است که برای شکست دادن ولودیمیر زلنسکی، رئیس‌جمهور اوکراین می‌تواند از همین زمستان‌ سرد استفاده کند. زلنسکی هفته گذشته به مردم خود گفت: «روسیه در ۹۰ روز زمستان هر کاری انجام می‌دهد تا مقاومت اوکراین، اروپا و جهان شکسته شود..»
ای کاش می‌توانستم با قطعیت بگویم که پوتین شکست خواهد خورد وای کاش می‌توانستم بنویسم که پوتین از تاکتیک‌های خود پشیمان خواهد شد، زیرا آنها در نهایت روسیه را از تزار انرژی اروپا به مستعمره انرژی چین تبدیل خواهند کرد - جایی که پوتین اکنون مقدار زیادی از نفت خود را با تخفیف شدید به آنها می‌فروشد تا از دست دادن بازار کشورهای غربی را جبران کند.
بله، ‌ای کاش می‌توانستم همه آن چیزها را بنویسم. اما نمی‌توانم – تنها زمانی می‌توانم که ایالات متحده و متحدان غربی‌اش زندگی در یک دنیای فانتزی سبز را متوقف کنند، دنیایی که در آن می‌گویند که ما می‌توانیم از سوخت‌های فسیلی کثیف به انرژی‌های تجدیدپذیر پاک برویم، فقط با زدن یک کلید.
ای کاش این امکان وجود داشت. ستون این یادداشت به مدت ۲۷ سال به حمایت از انرژی پاک و کاهش تغییرات آب و هوایی اختصاص داشته باشم. من هنوز هم این باور هستم اما گاهی نیاز به اراده دارید.
با وجود همه سرمایه‌گذاری‌های بادی و خورشیدی در پنج سال گذشته، سوخت‌های فسیلی - نفت، گاز و زغال‌سنگ - همچنان ۸۲ درصد از کل مصرف انرژی اولیه جهان را در سال ۲۰۲۱ تشکیل می‌دهند (که برای مواردی مانند گرمایش، حمل‌ونقل و تولید برق مورد نیاز است)، تنها سه درصد کاهش در این پنج سال. تنها در آمریکا در سال ۲۰۲۱، حدود ۶۱ درصد از تولید برق از سوخت‌های فسیلی (عمدتاً زغال سنگ و گاز طبیعی) بود در حالی که حدود ۱۹ درصد از انرژی هسته‌ای و حدود ۲۰ درصد از منابع انرژی تجدیدپذیر بود.

در دنیایی از طبقات متوسط ​​رو به رشد و تشنه انرژی در آسیا، آفریقا و آمریکای لاتین، نیاز به مقادیر عظیمی از انرژی پاک جدید است تا حتی اندکی از سهم کل انرژی مورد نیاز را جبران کند. مسئله زدن یک دکمه نیست. ما یک دوره تحول طولانی در پیش داریم، و تنها در صورتی آن را انجام خواهیم داد که فوراً از تفکر هوشمندانه و عمل گرایانه در مورد سیاست انرژی استفاده کنیم، که به نوبه خود منجر به امنیت آب و هوا و امنیت اقتصادی بیشتر خواهد شد.
در غیر این صورت، پوتین همچنان می‌تواند به اوکراین و غرب آسیب بدی برساند.
قبل از شروع جنگ اوکراین، روسیه نزدیک به ۴۰ درصد گاز طبیعی و نیمی از زغال سنگی که اروپا برای گرما و برق مصرف می‌کرد را تامین می‌کرد. هفته گذشته، روسیه اعلام کرد که بیشتر عرضه گاز به اروپا را تا زمانی که تحریم‌های غرب علیه روسیه لغو نشود، متوقف می‌کند. پوتین همچنین متعهد شده است که اگر متحدان غربی طرح خود را برای اعمال سقف پرداختی برای نفت روسیه، اجرا کنند، همه محموله‌های نفت به اروپا را قطع خواهد کرد.
فایننشال تایمز گزارش داد که بدون منابع جایگزین و مقرون به صرفه کافی گاز طبیعی، برخی از کارخانه‌ها در اروپا مجبور به تعطیلی خواهند شد و «نمی‌توانند هزینه سوخت را بپردازند». قبوض انرژی - که در برخی از کشورهای اروپایی ۴۰۰ درصد افزایش یافته است - مصرف‌کنندگان را به فقر نزدیک می‌کند.
این دولت‌ها را مجبور می‌کند یارانه‌های هنگفتی ارائه دهند، بودجه‌هایشان را مخدوش می‌کنند، به این امید که از واکنش‌ها و فشارهای پوپولیستی برای تسلیم کردن اوکراین به پوتین جلوگیری کنند – و برخی نیز به سوزاندن زغال سنگ بازمی‌گردند.
اگر می‌خواهیم قیمت نفت و گاز را به سطح معقولی پایین بیاوریم تا اقتصاد ایالات متحده را تقویت کنیم و در عین حال به متحدان اروپایی‌مان کمک کنیم تا از چنگ روسیه در امان بمانند و در عین حال تولید انرژی پاک را نیز تسریع کنیم به طرحی انتقالی نیاز داریم که امنیت آب و هوا، امنیت انرژی و امنیت اقتصادی را متوازن کند.
پرزیدنت بایدن با لایحه اقلیمی خود به تولید انرژی پاک ایالات متحده کمک زیادی کرد، کاری که از طریق مشوق‌های هوشمند برای جلوگیری از نشت متان توسط تولیدکنندگان نفت‌وگاز و با تشویق آنها به سرمایه‌گذاری بیشتر در فناوری‌های جذب کربن، تولید گاز و نفت پاک تر را تشویق می‌کند.
اما مهم‌ترین عامل برای گسترش سریع بهره‌برداری از نفت، گاز، انرژی خورشیدی، بادی، زمین گرمایی، آبی یا انرژی هسته‌ای این است که به شرکت‌هایی که تولید این انرژی‌ها را پیگیری می‌کنند (و بانک هایی که آنها را تأمین مالی می‌کنند) این اطمینان را می‌دهیم که اگر میلیاردها دلار سرمایه‌گذاری کنند، دولت به آنها کمک خواهد کرد تا به سرعت خطوط انتقال و خطوط لوله بسازند تا انرژی خود را به بازار برسانند.

«سبزها» عاشق صفحه‌های خورشیدی تولید برق هستند اما از خطوط انتقال متنفرند.

فیلیپ آنشوتز، میلیاردر محافظه‌کار که با حفاری نفت ثروت زیادی به‌دست آورده، در تلاش است خطی برقی بسازد تا مزرعه بادی غول‌پیکر خود در ایالت وایومینگ را به بازار پیشنهادی خود در لاس وگاس متصل کند. بلومبرگ گزارش داد که برنامه‌ریزی برای آن خط ۱۷ سال پیش آغاز شد و تنها در دسامبر گذشته، آنشوتز سرانجام موفق شد تنها "با یک مزرعه‌دار در ایالت کلرادو برای عبور انرژی از زمین خود به توافق برسد" و بتواند الکترون‌های پاک خود را به بازار برساند.
«بسیاری از بهترین مکان‌ها برای توسعه برق پاک، صحراها و دشت‌های دوردست هستند، اما به دلیل تأییدیه‌های مورد نیاز از سوی سازمان‌های ایالتی، دولت فدرال و خصوصی، اتصال سیم‌های برق برای رسیدن به آنها ممکن است یک دهه یا بیشتر طول بکشد. این موضوع یکی از بزرگترین تهدیدها برای جاه طلبی‌های جو بایدن، رئیس‌جمهوری ایالات متحده برای پاکسازی شبکه‌های برق از سوخت‌های فسیلی است.
اگر مسیر اصلی ما برای کربن‌زدایی از طریق برقی‌سازی وسایل نقلیه و تولید برق توسط انرژی‌های تجدیدپذیر باشد، برای انتقال برق بیشتر، به مسیرهای انتقال بیشتری نیاز خواهیم داشت - و برای زمانی که خورشید نمی‌تابد به سیستم‌های پشتیبان گاز طبیعی بیشتری نیاز خواهیم داشت.
نمی‌دانم چه کسی بی‌مسئول‌تر است: ترقی‌خواهان اخلاق‌گرا که خواهان یک انقلاب سبز بی‌نقص بدون خطوط انتقال انرژی هستند یا جمهوری‌خواهان بدبین و جعلی، که ترجیح می‌دهند ببینند که پوتین پیروز می‌شود و شرکت‌های انرژی ما ضرر می‌کنند به جای آنکه با توافق با بایدن به نفع آمریکا و اوکراین عمل کنند.
باید این موضوع را هزاران بار تکرار کنم: سیاست انرژی ایالات متحده امروز باید زرادخانه دموکراسی برای شکست «پترو-پوتینیسم» از طریق ارائه نفت و گاز به شدت مورد نیاز متحدانمان با قیمت‌های مناسب باشد تا پوتین نتواند از آنان باج بگیرد. این باید موتور رشد اقتصادی باشد که پاک‌ترین و مقرون به صرفه‌ترین انرژی سوخت فسیلی را باگذار به اقتصاد کم کربن فراهم می‌کند. و باید پیشتاز گسترش انرژی‌های تجدیدپذیر باشد تا جهان را با بیشترین سرعتی که می‌توانیم به آینده کم کربن برساند.
هر سیاستی که هر سه را به حداکثر نرساند، ما را از سلامتی کمتر، رفاه و امنیت کمتری رها می‌کند.