داستان موفقیت لوکس‌ترین خودروساز جهان

تولد و زندگی خانوادگی بوگاتی:

فردای اقتصاد: خانواده‌ای از هنرمندان که یکباره به تولید خودرو دست زد. کارلو بوگاتی یک طراح مبلمان و جواهرات بود که با ترزا لوریولی ازدواج کرد. آنها ۳ فرزند به دنیا آوردند. اتوره؛ رامبراند و دنیس. رامبراند؛ پسر جوانتر؛ مانند پدرش هنرمند شد و با استفاده از مشاهداتش در باغ گیاه‌شناسی پاریس و باغ وحش آنتورپ مجسمه‌هایی از حیوانات ساخت. این در حالی بود که برادر بزرگتر رامبراند؛ اتوره؛ وقتی فهمید استعداد برادر کوچکترش را ندارد هنر را رها کرد. اتوره آرکو ایزیدورو بوگاتی در سال ۱۸۸۱ متولد شد. همانند بسیاری از والدین؛ پدر او هم می‌خواست وی راهش را در سنت خانوادگی ادامه دهد و حرفه‌های هنری مانند طراحی، نقاشی یا ساخت کابینت را یاد بگیرد. اتوره برای این که پدرش را خشنود کند در آکادمی هنرهای زیبای بررا در رشته مجسمه‌سازی تحصیل کرد. اما مدت زیادی طول نکشید تا پی ببرد که این مسیر درستی برای وی نیست.

اتوره آرکو ایزیدورو بوگاتی روزگاری گفته بود: «دو نوع هنرمند وجود دارد. کسانی که هنرمند زاده می‌شوند و برادرم یکی از آنها بود. نوع دیگر که من به آنها تعلق دارم؛ کسانی هستند که تلاش می‌کنند و هنر خلق می‌کنند ولی به اندازه دسته قبل بااستعداد نیستند. یک روز آنها بیدار می‌شوند و می‌فهمند که اگر واقعا به هنر احترام می‌گذارند، باید کار دیگری کنند. آنها از ادامه مسیر دست می‌کشند و راه دیگری را انتخاب می‌کنند.»

ورود بوگاتی به عرصه خودروسازی و ساخت خودروی تایپ یک

اتوره پس از به پایان رساندن مدرسه، به آکادمی هنرهای زیبای بررا ملحق شد که در آنجا کمی مجسمه‌‎سازی آموخت ولی بعدا به مهندسی و اتوموبیل‌های قدیمی علاقمند شد. اتوره ۱۴ ساله یک موتور سه چرخه را که به عنوان هدیه به او داده شده بود، تغییر داد. پدرش که به ظرفیت او پی برده بود، به زودی تصمیم گرفت که او باید آموزش مرسوم را یاد بگیرد و در سال ۱۸۹۸ ایتوروی ۱۷ ساله کارآموزی در شرکت پرینتی و استوکی، شرکتی در میلان که سه چرخه و چهارچرخه می‌ساخت را آغاز کرد. اینجا بود که او نخستین سه چرخه موتوری‌اش با نام «تایپ یک» را ساخت. در حالی که او هرگز تحصیلات رسمی مهندسی ندیده بود، مطالعات هنریش باعث شیوه نگاه خلاقانه وی به جهان شدند.

 پدرش مطمئن شد اتوره را تا جایی که بتواند تشویق کند. اتوره پس از آن سه‌چرخه به سرعت به سوی طراحی چیزهای بزرگ‌تری حرکت کرد: یعنی طراحی خودرو.

بوگاتی تایپ دو متولد شد

 در حالی که نخستین نمونه‌اش هرگز از نظر تجاری به تولید نرسید، علاقه بسیار زیادی در وی ایجاد کرد و دو سال بعد او نخستین خودروی چهارچرخه‌‎اش را آماده کرد و نامش را بوگاتی تایپ دو گذاشت. این خودرو می‌توانست ۱۰ کیلومتر در ساعت سرعت پیدا کند و به علاوه جوایز متعددی را برای او به ارمغان بیاورد.

شروع قردادهای خودرویی

خودرو همچنین، جلب علاقه بارون آدرین دو ترکهایم را در پی داشت. او به استعداد اتوره توجه کرد و به او شغلی را به عنوان طراح و توسعه دهنده خودرو در کارخانه خودروسازی لورین دیتریش واقع در آلزاس پیشنهاد کرد. از آنجایی که اتوره همچنان تحت قانون فرانسه بود، پدرش مجبور شد قرار داد را امضا کند.

تا سال ۱۹۰۴، اتوره تایپ ۳ تا تایپ ۷ را طراحی کرد و به تولید رساند. این خودروها دیتریش بوگاتی نامیده می‌شدند اما گرچه حدود صد مورد از این وسایل نقلیه به فروش رسید، دیتریش در نهایت تصمیم به تعطیلی این خودروسازی گرفت. اتوره به دنبال فرصت بعدی رفت و همراه با امیل ماتیس و دو نفر دیگر کارخانه خود را در نزدیکی استراسبورگ تبرپا کرد. اما دو سال بعد اتوره از شرکایش جدا شد و یک مرکز پژوهشی در «ایکرچکرافن استادن» ایجاد نمود. او در آنجا با یک شرکت خودرویی پیشگام دیگر اروپایی همکاری کرد. شرکت آلمانی سازنده موتور احتراق داخلی به نام دویتس. آنها چند ماکت تولید کردند و دویتس از کار اتوره به قدری راضی بود که سال بعد او را به عنوان مدیر تولید خودش برگزید. در جریان این دوره، اتوره ماکت شماره ۸ و ۹ را طراحی کرد اما مطمئن شد که روی پروژه‌های خودش هم تمرکز دارد: خودروهای مسابقه‌ای بسیار سریع و سیک وزن. او روزها وسایل نقلیه سنگین و تجاری با موتورهای بسیار بزرگ را برای دویتس طراحی می‌کرد و شب‌ها در زیرزمینش روی خودروهای فشرده کار می‌کرد. در همین جا بود که نخستین بوگاتی مستقل متولد شد: تایپ دهم. اتوره که می‌خواست کار خودش را داشته باشد، قراردادش با دویتس را در سال ۱۹۰۹ فسخ کرد. او پول بازخرید خدمتش را جمع کرد، یک کارخانه ساخت قالب را در مولتس هایم اجاره کرد و شرکت خودش یعنی «اتوموبیلزای بوگاتی» را ایجاد نمود. آن زمان، برادرش رامبراند کارهای موفقی را در باغ وحش آنتورپ انجام داده بود اما در سال ۱۹۱۴ همه چیز تغییر کرد.

غم از دست دادن برادر و جنگ جهانی

 پس از آغاز جنگ جهانی اول و محاصره آنتورپ توسط آلمانی‌ها باغ وحش بسته شد و بسیاری از حیوانات محبوب رامبراند سلاخی شدند. او که افسرده شده بود و نمی‌توانست کارهایش را بفروشد در سال ۱۹۱۶ خودکشی کرد. برادر بزرگترش، اتوره، یکی از بهترین دستاوردهایش یعنی بوگاتی رویال را به احترام او خلق کرد. این خودرو بزرگترین و لوکس‌ترین خودرویی بود که تا آن موقع دیده شده بود و با یک مجسمه برنزی از یکی از مجسمه‌های رامبراند، یعنی فیل مشهور در حال تعلیم دیدن، تزیین شده بود. اتوره غصه‌دار بود اما از دست دادن برادرش آخرین تراژدی نبود که با آن مواجه شد.

زندگی شخصی اتوره آرکو ایزیدورو بوگاتی

اتوره و همسر اولش باربارا چهار فرزند داشتند. دو دختر و دو پسر. جیان روبرتو یا همان ژان بزرگترین پسر اتوره بود. او در طراحی بوگاتی رویال و مدل‌های تایپ ۵۷ به پدرش کمک کرد. آن دو بسیار به هم نزدیک بودند. در دهه بعد، اتوره چند مورد از خارق‌العاده‌ترین خودروهایش را تا آن زمان تولید کرد و در واقع ابداعات او در واقع کارهای هنری بودند. اتوره معتقد بود «هیچ‌چیز خیلی زیبا نیست، هیچ چیز خیلی گران نیست.» این موضوع شاید توضیح دهد که چرا مشهورترین تولیدات او یک نوع لذت‌طلبی ناب روی چرخ‌ها بودند و چه کسی بهتر از هلن دلانگل معروف به هلن خوب می‌توانست آن را به نمایش بگذارد؟ هلن که ملکه بوگاتی هم نامیده میشد، در واقع شهرت بوگاتی را بالا برد. پس از این که هلن خوب در نخستین رقابتهای جایزه بزرگ زنان در مونتری در سال ۱۹۲۹ رکوردهایی را یکی پس از دیگری ثبت کرد، بوگاتی برای او یک پیغام فرستاد و از او خواست تا راننده آنها شود. او هم موافقت کرد و با پیروزی فوری‌اش در مسابقات قهرمانی بازیگران پاداش آنها را داد. در اواخر همان سال، او به مونتری بازگشت و این بار در قالب بوگاتی ۳۵ سی. او رکورد جدیدی در سرعت روی زمین برای زنان ثبت کرد و به بیش از ۱۹۰ کیلومتر در ساعت رسید. دو سال بعد به شهرت جهانی دست یافت.

جنگ جهانی دوم و فوت خالق بوگاتی

در سال ۱۹۳۱ اتوره ۸۰ خودروی بوگاتی را طراحی و تولید کرد. آنها بسیار سودآور بودند و به او کمک کردند تا بر افسردگی عمیقش چیره شده و شرکتش را از ورشکستگی نجات دهد. به هر صورت سال ۱۹۳۶ شروع یک پایان بود. به دنبال یک اعتصاب کشوری، تولید مولتسهایم متوقف شد و افزایش بدهی باعث شد اتوره به پاریس برگردد و پسرش ژان را به عنوان مسئول کارخانه مولتسهایم باقی بگذارد. مدتی کارها بهتر پیش رفت اما در سال ۱۹۳۹ تراژدی دوباره شروع شد. ژان ۳۰ ساله در حال آزمایش تایپ ۵۷ بود که مسیرش را منحرف کرد تا از برخورد با یک دوچرخه‌سوار اجتناب کند و تصادف کرد. این تصادف روی اتوره تاثیر شدیدی گذاشت و مدت نه چندان زیادی بعد، ضربه دوم یعنی جنگ جهانی دوم به او خورد. آغاز جنگ باعث انضمام کارخانه خودروسازی ای-بوگاتی از سوی نازی‌ها شد. در طول سال‌های جنگ اتوره به طراحی خودروهای جدید ادامه داد و حتی قصد داشت کارخانه جدیدی افتتاح کند. اما اگرچه تلاش کرد تا شرکت را پس از جنگ جهانی دوم از هیچ احیا کند، در واقع هیچ کاری از پیش نبرد.

فلوکس واگن بوگاتی را می خرد

پس از مرگ اتوره کسب و کار او رو به افول رفت و به فروش رسید. بخشی از استعداد اتوره مهارتش در گسترش دادن طیف کاملی از توسعه خودرو و فراتر از آن بود. حالا زمان آن رسیده بود که کس دیگری تلاش کند و کاری را که وی انجام داده بود، صورت دهد. در سال ۱۹۸۷ کارآفرین و معامله‌گر خودروی ایتالیایی، رومانو آرتیولی، حقوق مربوط به نشان تجاری بوگاتی را خرید و خودروسازی بوگاتی را در کامپوگالیانو تاسیس کرد. سپس در دهه ۹۰ فولکس واگن اسم بوگاتی را در یک معامله سهام خرید و این شرکت را به مولتسهایم برگرداند. قیمت این معامله ۵۰ میلیون دلار بود. خرید بوگاتی توسط فولکس واگن آن را از ورشکستگی خارج کرد و به چشم یک زیاده روی از سوی مدیرعامل فولکس واگن، فردیناند پایش دیده شد. یک زیاده روی که با پرسش‌های منطقی در مورد منطق کسب و کار روبه‌رو بود. خود پایش توضیح داد که این ایده پس از این که یکی از پسرانش یکی از مدل‌های یک خودروی ممتاز بوگاتی را در یک مغازه یادگاری فروشی در تعطیلاتی در اسپانیا تحسین کرده بود، به ذهنش رسیده بود. فولکس واگن اخیرا رولزرویس لامبورگینی را هم خریده بود و آنها می‌دانستند که احیا شدن از این طریق لازم بود. آنان می‌خواستند وسیله‌ای را توسعه دهند که هم به اندازه کافی نیرومند باشد و هم سریع‌تر از ۴۰۰ کیلومتر در ساعت سرعت داشته باشد. به علاوه شیک هم بوده و به حد کافی برای سفری به مقصد اوپرا راحت باشد. در سال ۲۰۰۵ سروکله بوگاتی ویرون پیدا شد. یک خودروی اسپورت فوق العاده با قیمتی بیش از یک میلیون دلار. این خودرو یکی از سریعترین خودروهای تولید شده بود و بر اساس گفته مدیرعامل پیشین بوگاتی، ولفگانگ جرهایمر، فصلی غیرمنتظره در تاریخ خودروسازی رقم زده و آن را به اوج رساند.

صاحبان خودروهای لوکس بوگاتی چه کسانی هستند؟ 

امروزه بوگاتی جزو خودروهای بسیار گرانقیمت است و از سوی بسیاری از افراد تحسین می‌شود ولی با وجود این قیمت بیش از حد بالای آن، و مالکان سلبریتی آن کسانی مانند کریستیانو رونالدو و جی لنو، بوگاتی مدام پول از دست داده است. پس از مرگ فردیناند پایش در سال ۲۰۱۹، فولکس واگن تصمیم گرفت بوگاتی را به شرکت کرووات ریماک بفروشد. با وجود تمام این موارد، درست مثل مجسمه‌های رامبراند بوگاتی، خودروهای بوگاتی هم از سوی مجموعه‌داران هنری تحسین می‌شوند. هر اتفاقی که بیفتد، نام بوگاتی برای همیشه با زرق و برق و انحصار گره خواهد خورد. در سال ۲۰۱۹، آنها اطمینان حاصل کردند که با ساختن جدیدترین خودروی گرانقیمت جهان، یعنی ویجر نوآر همه این موضوع را به یاد خواهند داشت. مدیر بوگاتی، استیفن وینکلمن گفت که این خودرو ترکیبی خارق العاده از زیبایی‌شناسی فناورانه و زرق و برق شدید است. این خودرو به سرعت به یک خریدار بی‌نام به قیمت ۱۸ میلیون دلار فروخته شد. چیزی به من می‌گوید اتوره به این مساله افتخار می‌کند.