فردای اقتصاد: وضعیت تهران در محیط کسب‌وکار چگونه است؟ محمودرضا طاهری، قائم‌مقام دبیر شورای گفت‌وگوی دولت و بخش خصوصی استان تهران، گزارش پایش ملی محیط کسب‌وکار کشور که با تمرکز بر استان تهران و بازه زمانی تابستان ۱۴۰۱ از سوی مرکز پژوهش‌های اتاق ایران و همکاری با اتاق تعاون و اتاق اصناف صورت گرفته را تشریح کرد. وی با اشاره به اینکه در این مطالعه، ۲۸ مولفه پیمایشی مورد تحقیق و بررسی قرار گرفته است، تصریح کرد که بر اساس نتایج این پایش که بدترین نمره ارزیابی معادل ۱۰ است، رقم شاخص ملی ۵.۸۸ به دست آمده که نسبت به ارزیابی فصل بهار ۱۴۰۱ که رقم شاخص ملی معادل ۶.۰۷ احصا شد، بهتر است.
وی پس از تشریح و تحلیل مولفه‌های مورد بررسی قرار گرفته در این مطالعه، تصریح کرد که استان تهران در بخش عمده‌ای از آن، وضعیت نامطلوبی داشته است. طاهری در همین رابطه یادآور شد که مطابق با یافته‌های این طرح، استان‌های کرمان، اردبیل و بوشهر به ترتیب دارای بدترین و استان‌های مرکزی، قزوین و فارس به ترتیب دارای بهترین وضعیت محیط کسب‌وکار طی تابستان ۱۴۰۱ نسبت به سایر استان‌ها داشته‌است.
وی با اشاره به اینکه نتایج این طرح، از طریق پایش پرسشنامه توزیع شده میان فعالان اقتصادی به دست آمده است، تصریح کرد که در تابستان امسال، فعالان اقتصادی مشارکت‌کننده در این پایش، سه مولفه مربوط به محدودیت دسترسی به آب، محدودیت دسترسی به حامل‌های انرژی و نیز نحوه استقبال مشتریان از نوآوری و ابتکار در ارائه خدمات و محصول را به عنوان مناسب‌ترین مولفه‌های محیط کسب‌وکار کشور ارزیابی کردند؛ در حالیکه غیرقابل پیش‌بینی بودن و تغییرات قیمت مواد اولیه، بی‌ثباتی سیاست‌ها و رویه‌های اجرایی و همچنین دشواری تامین مالی از بانک‌ها، از سوی کارآفرینان و فعالان اقتصادی در زمره نامناسب‌ترین مولفه‌های محیط کسب‌وکار اعلام شده است.
محیط کسب‌وکار به مجموعه عواملی گفته می‌شود که بر عملکرد یا اداره بنگاه‌های اقتصادی موثر هستند، اما تقریبا خارج از کنترل مدیران بنگاه‌ها قرار دارند. امروزه بهبود محیط کسب‌وکار یکی از مهمترین راهبردهای توسعه اقتصادی در هر کشور به شمار می‌رود و علاوه بر آن هر چه محیط کسب‌وکار در یک کشور شرایط بهتری داشته باشد، بهره‌برداری از فرصت‌های کارآفرینی بیشتر و هر چه بهره‌برداری از فرصت‌های کارآفرینی در جامعه بیشتر باشد، عملکرد اقتصاد آن کشور و خلق ارزش و ثروت در آن جامعه نیز بیشتر می‌شود. بهبود محیط کسب‌وکار نیازمند برنامه‌ریزی و سیاستگذاری مطلوب دارد که دستیابی به این مهم نیز نیازمند وجود فرآیندی مستمر برای پایش و سنجش وضعیت محیط کسب‌وکار در هر کشور است. دلایل لزوم پیاده‌سازی طرح پایش محیط کسب‌وکار را در ۶بخش می‌توان طبقه‌بندی کرد که شامل شناخت و آشنایی با مهمترین مسائل کسب‌وکارها، بررسی مسائل مشترک، بررسی مهمترین مشکلات و ارائه راه حل برای آنها، بهبود وضعیت موجود، افزایش اثربخشی و کارایی در عملکرد کسب‌وکار در هر استان، شناسایی تاثیر عوامل مختلف اعم از سیاسی، اقتصادی، فرهنگی و غیره بر محیط کسب‌وکار است.
تبادل نظر