فردای اقتصاد: وقتی صحبت از پرسنل به میان می‌آید، مدیران اغلب بر معیارهایی از قبیل بهره‌وری و کارآیی تمرکز می‌کنند. گر چه بی‌تردید این‌ها معیارهای مهمی هستند، اما گاهی عواملی که بیشترین تاثیر را بر بهره‌وری و مشارکت پرسنل دارند، نادیده گرفته می‌شوند.
مهم‌ترین این عوامل، رضایت شغلی است، این که آیا یک کارمند از شغل خود راضی است یا نه. عوامل بسیاری بر رضایت یک کارمند از شغل‌اش اثر می‌گذارند، از مجموع حقوق و مزایای او گرفته تا این احساس درونی که وی به عنوان یک عضو گروه، نقشی اثرگذار در شرکت دارد. بی‌شک یک شغل خوب می‌تواند میزان کلی شادی فرد در زندگی را ارتقاء دهد و به او حس تکامل در زندگی دهد.
با وجود این، بر اساس تحقیقات مرکز گالوپ، تنها یک سوم نیروی کار در شغل خود «مشارکت» دارند و پر واضح است که کارهای زیادی باید در زمینه رضایت شغلی و پیشرفت در آن صورت گیرد. «همکاری تیمی» می‌تواند یکی از بهترین راه‌ها برای بهبود رضایت شغلی باشد و در نهایت عملکرد کلی کسب‌وکار شما را رونق بخشد. نشریه فوربس در این رابطه 3 مسیر را که همکاری افراد تیم می‌تواند به رضایت شغلی آنها منجر شود برشمرده است:
همکاری تیمی باعث بهبود ارتباطات و شفافیت می‌شود
همکاری موفق، متکی به ارتباطات خوب هم در تیم شما و هم با یک شریک خارج از سازمان است. کارمندان باید یاد بگیرند که به طور موثر با یکدیگر ارتباط برقرار کنند، چه از طریق یک مکالمه حضوری، یک تماس تلفنی یا حتی یک پیام آنلاین.
این نکته نیز قابل تامل است که ارتباطات ضعیف به عنوان عامل استرس زا شماره یک در کار ذکر شده است، زیرا می‌تواند منجر به عدم دریافت اطلاعات کافی برای انجام کارها توسط کارکنان شود.
هنگامی که فرهنگ شرکت بر همکاری متمرکز است، تأکید بر ارتباطات مؤثر نتیجه‌ی طبیعی آن است. شرکت‌هایی که با ترویج به اشتراک‌گذاری اطلاعات ضروری، شفافیت را تسهیل می‌کنند، به ساده‌سازی کار همه کمک می‌کنند. این موضوع به غلبه بر موانع ارتباطی رایج مانند سیلوهای اطلاعات سازمان‌ها و سوء تفاهم‌ها یا تفسیرهای نادرست کمک می‌کند – عواملی که می‌توانند به رضایت کارکنان آسیب برساند.
همکاری، انزوا را از بین می‌برد
یکی از مسائلی که به ویژه در طول بحران کرونا رایج شد، احساس انزوا در میان کارمندان بود. افرادی که به طور ناگهانی به کار از خانه روی آوردند، احساس انزوا و قطع رابطه با همکاران خود کردند. حتی در شرایطی که حالا بتدریج اکثر مشاغل به محل کار خود بازمی‌گردند، مرکزSHRM گزارش می‌دهد که 82 درصد از کارکنان می‌گویند که در محل کار خود احساس تنهایی می‌کنند و 46 درصد می‌گویند که احساس تنهایی باعث می‌شود شغل خود را ترک کنند.
همکاری تیمی مستقیماً با این احساسات منفی مبارزه می‌کند و اطمینان می‌دهد که اعضای تیم به طور منظم در تعامل هستند. وقتی 40 درصد از پاسخ‌دهندگان به نظرسنجی «فقدان تعاملات رو در رو با همکاران» را به عنوان عامل اصلی احساس انزوا در محل کار ذکر می‌کنند، واضح است که ایجاد فرصت‌های تعامل، کلیدی است.
این امر به ویژه با توجه به رواج مداوم دورکاری و کار ترکیبی (ترکیب دورکاری و حضوری) که فرصت‌ها را برای تعاملات چهره به چهره محدود می‌کند، مهم است. رهبران سازمان‌ها نمی‌توانند انتظار داشته باشند که تعامل و روابط کارکنان "در محل آب سردکن شرکت" توسعه یابد.
رهبران باید یک رویکرد مشارکتی را تقویت کنند که کارکنان را در تعامل منظم با یکدیگر ببیند - و تشویق همکاری، ابزار قدرتمندی برای اطمینان از وقوع این اتفاق است. همکاری ساده با یکدیگر برای حل یک مشکل می‌تواند به اعضای تیم کمک کند تا روابط خود را عمیق‌تر کنند تا در محل کار احساس حمایت کنند. با همکاری مداوم، گروه کارمندان شما فقط یک گروه متشکل از یک سری افراد نخواهد بود. بلکه آنها به یک تیم واقعی تبدیل می‌شوند که به یکدیگر اهمیت می‌دهند و نسبت به آورده هر فرد به تیم، حس همدلی و احترام دارند.
همکاری، حل مسئله را بهبود می‌بخشد
کمتر مساله‌ای می‌تواند ناامیدکننده‌تر از احساس گیر کردن در کار باشد - اما همکاری می‌تواند غلبه بر این موانع را برای کارمندان در پروژه‌هایشان بسیار آسان‌تر کند. تیم‌های همکاری بر اشتراک دانش تاکید دارند، این اعضای تیم را تشویق می‌کند تا در چالش‌های خود به یکدیگر کمک کنند. همکاری بر روی اهداف و چشم‌انداز اصلی شرکت تمرکز می‌کند و به هر یک از کارکنان کمک می‌کند تا تشخیص دهند که برای یک هدف مشترک کار می‌کنند.
علاوه بر این، همکاری به هر کارمند اجازه می‌دهد تا اطلاعات و دیدگاه‌ها را از منابع متعدد دریافت کند، که این می‌تواند نتایج را به طور چشمگیری بهبود بخشد. تیم‌هایی که از نظر شناختی متنوع هستند - آنهایی که در دیدگاه و نحوه پردازش اطلاعات تفاوت دارند - مشکلات را سریع‌تر حل می‌کنند. مطالعات دیگر نشان داده‌اند که وقتی افراد در یک محیط مشترک و نه فردی کار می‌کنند، 50 درصد در تکمیل کار مؤثرتر می‌شوند.
نگرش باز که توسط همکاری ایجاد می‌شود، اعضای تیم را وادار می‌کند تا راه‌حل‌های خلاقانه‌ای ارائه کنند و به آنها کمک می‌کند خارج از محدوده امن خود حرکت کنند. همکاری، کار را ذاتاً جذاب‌تر می‌کند، در حالی که تضمین می‌کند که هیچ فردی بیش از حد کار نمی‌کند یا به حدی غرق کار نمی‌شود که فرسودگی شغلی را تجربه کند.
حمایت همکاران خود برای تکمیل وظایف نیز می‌تواند مقداری از فشار را کاهش دهد، زیرا اعتبار موفقیت‌ها و شکست‌ها توسط تیم تقسیم می‌شود و استرس را بیشتر کاهش می‌دهد تا هر فرد بتواند نتایج بهتری ارائه کند.
منبع: فوربس
نویسنده: کیت ویتاسک
مترجم: شادی آذری حمیدیان
تبادل نظر