فردای اقتصاد: محققان هاروارد بیزینس ری‌ویو، طی چندین دهه بررسی همه جانبه‌ای از شرایط مدیریت در محیط‌های کاری به عمل آورده‌اند. آن‌ها از افراد پرسیده‌اند که آیا «محیط کار جایی است که افراد محاضرند برای آن یک مایل بیشتر بپیمایند؟» در واقع این پرسش به این موضوع معطوف است که چه تفاوتی باعث می‌شود برخی احساس کنند فضای کار به مثابه یک زندان روزانه است و برخی دیگر فکر می‌کنند که کار به آن‌ها احساس موثر بودن و هدفمندی می‌دهد؟
پاسخ افراد نشان داد که ترک کار خاموش معمولا کمتر ربطی به علاقه کارمند به انجام کار سخت‌تر یا ارایه خلاقیت بیشتر دارد، بلکه بیشتر به توانایی مدیر در ایجاد یک رابطه خوب با کارمندان مربوط است، طوری که کارمندان دقیقه‌شماری نکنند تا ساعت ترک کار فرا برسد.
یافته‌های این تحقیق نشان می‌دهد با اعتمادسازی در یک رابطه بین مدیر و کارمند، احتمال این که کارکنان خاموش و بی‌سروصدا کار را ترک کنند، بسیار کاهش می‌یابد. البته یافته‌ها نشان می دهد که رویکرد مدیر نسبت به کارکنان در فضاهای کاری گذشته با امروز تفاوت دارد. در گذشته مدیران فقط به دنبال نتیجه کار بودند. امروز اما مدیران می‌دانند که باید به دنبال محیط‌های کاری ایمن‌تر، جامع‌تر و مثبت‌تر باشند و همچنان به این روش ادامه دهند.
ساده‌ترین کار این است که نوک پیکان اتهام را به سمت کارمندی که منتظر ترک بی‌سرو صدای کار است گرفت و او را بی‌انگیزه خواند. اما در عوض این تحقیق به مدیران می‌گوید که باید در داخل نظام سازمان به دنبال دلیل بگردند. چون افراد می‌خواهند انرژی، خلاقیت، وقت و شور و هیجان خود را صرف سازمان و مدیری کنند که لیاقت آن را دارد.
منبع: hbr
نویسنده: جک زنگر، مدیرعامل مرکز مشاوره مدیریت زنگر-فولکمن
مترجم: شادی آذری حمیدیان
تبادل نظر