فردای اقتصاد: ناظران تحولات روسیه بر این باورند که به احتمال قریب به یقین، ولادیمیر پوتین مدت اقامت خود را در سمت رئیس‌جمهوری روسیه دست کم تا ۲۰۳۰ تمدید خواهد کرد. در حالی‌که او از سال ۱۹۹۹ عهده‌دار مقام رئیس‌جمهوری یا نخست وزیری در روسیه بوده است. بررسی‌ها حاکی از آن است که پوتین حتی قبل از شروع جنگ اوکراین نیز شروع به ایجاد مقدمات لازم کرده بود تا از پیروزی بدون مخالف خود در انتخابات پیش رو اطمینان حاصل کند. پوتین همچنین در سال ۲۰۲۰، تغییراتی را در قانون اساسی کشور ایجاد کرد که حالا به موجب این تغییرات او اجازه دارد تا به صورت بالقوه تا سال ۲۰۳۶ در قدرت باقی بماند. به این ترتیب او به طولانی‌مدت‌ترین رهبر تاریخ مدرن روسیه تبدیل خواهد شد.
پوتین در حالی برای انتخابات پیش رو آماده می‌شود که چهره‌های اپوزیسیون سیاسی وی نیز زندانی یا تبعید شده‌اند. در عین حال که در گذر سالهای متوالی، قوانینی هم برای خفه کردن انتقادات از دولت و سیاست‌های آن وضع شده است. همچنین رسانه‌های مستقل دهان خود را بسته‌اند و قوانین ایام کووید ۱۹ که جهت جلوگیری از تجمعات عمومی وضع شده بود بر جای خود حفظ شده‌اند. در همین حال، ماشین تبلیغاتی کرملین در روزهای اخیر بیش از همیشه مشغول به کار بوده و کارشناسان رسانه دولتی از هر فرصتی برای ستایش پوتین به عنوان تنها کسی که می تواند 《روسیه را نجات دهد》 یاد می‌کنند.
آنگونه که وال‌استریت ژورنال گزارش داده است، تاتیانا استانوایا، بنیانگذار یک شرکت تحلیل سیاسی اخیرا گفته است: هیچکس شک ندارد که پوتین نامزد و پیروز انتخابات پیش رو خواهد شد. او گفت: تنها سوال در مورد درصد آرایی است که او می‌تواند برنده شود. مثلا ۷۵ درصد یا ۷۷ درصد.
آندری کولسنیکوف، کارشناس ارشد مرکز اوراسیا کارنگی روسیه هم گفته است: اگرچه ناظران سیاسی و منتقدان دولت می‌گویند که نتیجه انتخابات قبلاً مشخص شده است با این حال پوتین همچنان برای مشروعیت بخشیدن به حکومت خود به یک نتیجه قاطع نیاز دارد که نشان دهد مخالفت با او درباره اصول تعیین کننده سیاست داخلی روسیه بیهوده است. کولسنیکوف همچنین گفته است: شما نمی‌توانید انتخابات ۱۷ مارس را به معنای دقیق کلمه یک انتخابات بدانید. بلکه «این بیشتر شبیه یک همه‌پرسی اعتماد» به پوتین است.
کمیسیون انتخابات روسیه هنوز فهرستی رسمی از نامزدهای رقابت برای تصدی پست نخست این کشور را منتشر نکرده است، اما چندین نفر قبلاً تمایل خود را برای شرکت در رقابت‌های ریاست‌جمهوری اعلام کرده اند.
سوال اینجاست که رقبای پوتین چه کسانی هستند؟ یکی از رقبا، ایگور استرلکوف (گیرکین) ، یک شخصیت شدیدا ناسیونالیست و فرمانده سابق نظامیان تحت حمایت روسیه در شرق اوکراین است که در حال حاضر به اتهام افراطی‌گری، پیش از محاکمه در بازداشت به سر می‌برد. رقیب دیگر او، اکاترینا دونتسووا، تازه کار و روزنامه‌نگار است. دیگری هم ایوان اوتراکوفسکی، یک تفنگدار سابق نیروی دریایی است که توسط انجمن افسران بازنشسته ارتش نامزد انتخابات شده است.
این افراد امیدوارند که بتوانند به معدود نامزدهای مخالف مجاز بپیوندند، از جمله آنهایی که نماینده حزب کمونیست فدراسیون روسیه، حزب لیبرال دموکرات و حزب مردم جدید هستند. به گفته تحلیلگران، احزاب تشویق شده‌اند تا نامزدهای خود را معرفی کنند تا به این وسیله مبارزات انتخاباتی قانونی به نظر برسد.
انتخابات در حالی برگزار می‌شود که چهره‌های مهم اپوزیسیون یا فرار کرده‌اند یا زندانی شده‌اند. الکسی ناوالنی، برجسته‌ترین دشمن پوتین، به اتهامات مختلف از جمله افراطی‌گری محکوم شده است. ناوالنی روز پنجشنبه پیامی در کانال تلگرامی خود از طریق همکارانش منتشر کرد و در آن روس‌ها را تشویق کرد که «به مراکز رای‌گیری بروند و علیه ولادیمیر پوتین رای دهند ».
او همچنین از راه‌اندازی وب‌سایتی به نام «روسیه بدون پوتین» خبر داد که شهروندان را تشویق می‌کند تا با توزیع مطالب مخالف، ۱۰ نفر دیگر را متقاعد کنند که علیه رهبر روسیه رای دهند.
ناوالنی نوشت: «ما از همه می‌خواهیم: نترسید». ترس ما کشور و آینده مان را از ما می‌رباید. آینده متعلق به کسانی است که با غلبه بر ترس، می‌جنگند و به پیروزی ایمان دارند.»
استانوایا گفت: این مهم است که پوتین انتخابات را چگونه درک می‌کند؟ او گفت: با وجود اینکه همه چیز تحت کنترل بوده اما پوتین معتقد است که روسیه وارد دوره خاصی شده است که در آن بسیار آسیب‌پذیر بوده و نیروهای غربی متخاصم سعی بر مداخله و نوعی خرابکاری دارند تا ثبات در روسیه را تضعیف کنند. پوتین همواره به دنبال این بوده که نشان دهد با وجود تلاش‌های آمریکا برای منزوی کردن روسیه، تنها اوست که می‌تواند در مقابل غرب بایستد و موقعیت روسیه را به عنوان یک بازیگر مهم جهانی حفظ کند.
به گفته تحلیلگران جنگ یکی از ابزارهای اصلی بوده که رئیس‌جمهوری روسیه به شهروندان خود نشان دهد که تنها یک مرد وجود دارد که می‌تواند کشور آنها را رهبری کند و آن پوتین است .
پوتین همچنین در سالهای اخیر روابط خود را با کشورهای استراتژیک، به‌ویژه چین، حفظ کرده است. چین که با روسیه در به چالش کشیدن نظم جهانی تعیین‌شده توسط ایالات متحده و متحدانش هم داستان است. او همچنین روابط دیپلماتیک، اقتصادی و امنیتی روسیه را در سایر نقاط آسیا و همچنین با کشورهای آمریکای لاتین و آفریقا تقویت کرده است.
اوایل هفته گذشته، او یک سفر نادر به امارات متحده عربی و عربستان سعودی داشته و در جریان این سفر به دنبال تقویت مشارکت با کارگزاران قدرت در خاورمیانه بود. پوتین همچنین اخیرا در مسکو با ذی‌یزن بن هیثم آل سعید، ولیعهد عمان دیدار کرد و میزبان همتای ایرانی خود، ابراهیم رئیسی هم بود تا روابط خود با ایران را تقویت کند.
رقم زدن مشارکت سیاسی در انتخابات پیش روی روسیه ممکن است چالش بزرگی برای پوتین باشد. میخائیل وینوگرادوف، رئیس بنیاد سیاسی سنت‌پترزبورگ، یک مرکز تحقیقاتی، اخیرا درباره وضعیت مشارکت سیاسی در روسیه گفته است: انتخابات در روسیه با افزایش بحث‌های عمومی همراه نمی‌شود و این عمدتا به دلیل بی‌علاقگی جامعه است. در روسیه بی‌تفاوتی گسترده نسبت به سیاست و رویه‌های سیاسی مرسوم است.
تبادل نظر