فردای اقتصاد: پل گراهام، سرمایه‌گذار با نفوذ، که یکی از بنیانگذاران "وای کامبینیتور" است، در سال ۲۰۱۳ در مورد سن کارآفرینان گفت: «بهترین سن سرمایه‌گذاران ۳۲ سال است. "بعد از ۳۲ سالگی آنها کمی بدبین می‌شوند."
اظهارات گراهام گر چه به دلیل سنگدلانه بودن آن مورد انتقاد قرار گرفت، اما به یک معیار کلی تبدیل شد - و بارها در ستون‌های نظرات و حتی جالب‌تر، تحقیقات دانشگاهی مورد استناد قرار گرفته است. گراهام نمادی بود از تفکر آن دوره "سیلیکون ولی" که نسبت به کارآفرینان مسن مغرضانه فکر می‌کردند. او اما تنها نبود. ویناد خوسلا در سال ۲۰۱۱ گفت: "افراد زیر ۳۵ سال همان‌هایی هستند که باعث ایجاد تغییر می شوند." طبق تحقیقاتی که برای نخستین‌بار در سال ۲۰۱۷ ارائه شد، میانگین سن خروج بنیانگذاران موفق استارت‌آپ بین سال‌های ۲۰۰۷ تا ۲۰۱۴، در واقع ۴۷ سال بود. این میانگین در "سیلیکون ولی" کمی بیشتر از سایر مراکز کارآفرینی بود. در یک مقاله بعدی در سال ۲۰۲۰، محققان نشان دادند که احتمال کسب موفقیت مالی یک کارآفرین تا سن ۶۰ سالگی افزایش یافته است. افرادی مانند گراهام به این نکته اشاره می‌کنند که سرمایه‌گذاران کارهای مهم خود را در نخستین روزهای راه‌اندازی شرکت انجام می‌دهند، نه در زمان خروج موفقیت‌آمیز از آن. اگر اینطور هم باشد میانگین سنی یک بنیانگذار استارت آپ در روز نخست ۴۵ سال است. حتی اگر فقط به استارتاپ‌های نرم‌افزاری دارای بالاترین رشد نگاه کنید، این میانگین سنی ۴۰ سال است.
یک اشتباه رایج
چنین ایده‌ای می تواند یک اشتباه محاسباتی باشد. بررسی‌های جدید نشان داده است که کارآفرینی نباید حداکثر سنی داشته باشد - همانطور که نباید حداقل سن داشته باشد. الگوها و داستان‌هایی اینچنین وقتی مفروضات ما را تصحیح می‌کنند، مفید هستند، اما زمانی که پیش داوری‌ها را تقویت می‌کنند خطرناک می‌شوند. بر اساس تحقیقات جدید، جوانان بینش بسیار خوبی در مورد اینکه جهان به کجا می‌رود ارائه می‌کنند، اما آنها به خصوص در نحوه رسیدن به آنجا خوب نیستند. این نتیجه تحقیق فقط برای بنیانگذاران و سرمایه‌گذاران نیست. بلکه همچنین نشان می‌دهد که چرا شرکت‌ها با نیروی کار متشکل از چند نسل بهتر خدمت‌رسانی می‌کنند. نادیده گرفتن جوان تازه کار به همان اندازه احمقانه است که اخراج یک کهنه کار کارکشته.
نویسنده: کریستوفر وینک، مدیرعامل technical.ly
مترجم: شادی آذری حمیدیان
تبادل نظر